દરેક માતા-પિતા તેમના સંતાનને કોઇને કોઇ હુલામણા નામે બોલાવતા હોય છે જેને આજકાલ લોકો પેટ નેમ કહે છે. ઇકબાલ સિંહ એટલે કે "ગુલઝાર" સાહેબ અને અભિનેત્રી રાખીની એક દિકરી છે જેનું પેટ નેમ છે " બોસ્કી ". કેવું સરસ નામ છે નહીં ? "ગુલઝાર" પપ્પાના કેટલાક પસંદગીના ગીતકાર-દિગ્દર્શકમાંના એક છે.
પપ્પાને આજે ઇન્ટરનેટ પર અનાયાસે એક બ્લોગ મળી ગયો http://guljar.blogspot.com જેમાં જ ગુલઝાર સાહેબે તેમની દિકરી બોસ્કી (મેઘના ગુલઝાર) માટે લખેલી આ શબ્દ રચના વાંચવા મળેલી જે તેઓએ સૌ પ્રથમ વખત બોસ્કી માટે લખેલી.
"गुड़िया रानी बोस्की
बूँद गिरी है ओस की
बूँद का दाना मोती है
बोस्की जिसमें सोती है"
ગુલઝાર સાહેબે "બોસ્કી" માટે લખેલી આ સિવાયની પણ એક શબ્દ રચના છે જે વાંચીને તમારા મોં માંથી એક જ શબ્દ નિકળશે ....આફરીન....આફરીન....
वक्त को आते न जाते न गुजरते देखा
न उतरते हुए देखा कभी इलहाम की सूरत
जमा होते हुए एक जगह मगर देखा है
शायद आया था वो ख्वाब से दबे पांव ही
और जब आया ख्यालो को एहसास न था
आँख का रंग तुलु होते हुए देखा जिस दिन
मैंने चूमा था मगर वक्त को पहचाना न था
चंद तुतलाते हुए बोलो में आहट सुनी
दूध का दांत गिरा था तो भी वहां देखा
बोस्की बेटी मेरी ,चिकनी सी रेशम की डली
लिपटी लिपटाई हुई रेशम के तागों में पड़ी थी
मुझे एहसास ही नही था कि वहां वक्त पड़ा है
पालना खोल के जब मैंने उतारा था उसे बिस्तर पर
लोरी के बोलों से एक बार छुआ था उसको
बढ़ते नाखूनों में हर बार तराशा भी था
चूडियाँ चढ़ती उतरती थी कलाई पे मुसलसल
और हाथों से उतरती कभी चढ़ती थी किताबें
मुझको मालूम नहीं था कि वहां वक्त लिखा है
वक्त को आते न जाते न गुजरते देखा
जमा होते हुए देखा मगर उसको मैंने
इस बरस बोस्की अठारह बरस की हो
શું થયું મને કેમ આફરીન શબ્દ સાંભળવા ન મળ્યો ? હા....હવે બરાબર.... જો કે હવે તો બોસ્કી પણ મોટી થઇ ગઇ છે અને તેને પણ એક દિકરો છે જેનું નામ છે "સમય" પરંતુ કોઇએ ખરૂ કહ્યું છે ને કે માતા-પિતાની નજરે સંતાન ક્યારેય મોટા થતાં નથી. મેઘના આજે પણ ગુલઝાર સાહેબ માટે બોસ્કી જ છે અને આજે પણ તેઓ તેમની ચિંતા કરતા હશે ખરૂને ? ચાલો ત્યારે પછી મળીશું....બાય...
- તમારી જિત્વા
"गुड़िया रानी बोस्की
बूँद गिरी है ओस की
बूँद का दाना मोती है
बोस्की जिसमें सोती है"
ગુલઝાર સાહેબે "બોસ્કી" માટે લખેલી આ સિવાયની પણ એક શબ્દ રચના છે જે વાંચીને તમારા મોં માંથી એક જ શબ્દ નિકળશે ....આફરીન....આફરીન....
वक्त को आते न जाते न गुजरते देखा
न उतरते हुए देखा कभी इलहाम की सूरत
जमा होते हुए एक जगह मगर देखा है
शायद आया था वो ख्वाब से दबे पांव ही
और जब आया ख्यालो को एहसास न था
आँख का रंग तुलु होते हुए देखा जिस दिन
मैंने चूमा था मगर वक्त को पहचाना न था
चंद तुतलाते हुए बोलो में आहट सुनी
दूध का दांत गिरा था तो भी वहां देखा
बोस्की बेटी मेरी ,चिकनी सी रेशम की डली
लिपटी लिपटाई हुई रेशम के तागों में पड़ी थी
मुझे एहसास ही नही था कि वहां वक्त पड़ा है
पालना खोल के जब मैंने उतारा था उसे बिस्तर पर
लोरी के बोलों से एक बार छुआ था उसको
बढ़ते नाखूनों में हर बार तराशा भी था
चूडियाँ चढ़ती उतरती थी कलाई पे मुसलसल
और हाथों से उतरती कभी चढ़ती थी किताबें
मुझको मालूम नहीं था कि वहां वक्त लिखा है
वक्त को आते न जाते न गुजरते देखा
जमा होते हुए देखा मगर उसको मैंने
इस बरस बोस्की अठारह बरस की हो
શું થયું મને કેમ આફરીન શબ્દ સાંભળવા ન મળ્યો ? હા....હવે બરાબર.... જો કે હવે તો બોસ્કી પણ મોટી થઇ ગઇ છે અને તેને પણ એક દિકરો છે જેનું નામ છે "સમય" પરંતુ કોઇએ ખરૂ કહ્યું છે ને કે માતા-પિતાની નજરે સંતાન ક્યારેય મોટા થતાં નથી. મેઘના આજે પણ ગુલઝાર સાહેબ માટે બોસ્કી જ છે અને આજે પણ તેઓ તેમની ચિંતા કરતા હશે ખરૂને ? ચાલો ત્યારે પછી મળીશું....બાય...
- તમારી જિત્વા
Posts
