વ્હાલી જિત્વાને...

પપ્પા નેટ પર સર્ફીંગ કરતા હતા ત્યારે ટહુકો ડોટ કોમ પરથી યોસેફ મેકવાનની આ સરસ મજાની કવિતા વાંચવા મળી. તમને ખબર છે હું તમારી સાથે દરેક વાત શેર કરૂ છું તો પછી આ કવિતા કેમ નહીં. તો વાંચો આ સરસ મજાની કવિતા.

દીકરીને...

જન્મી અમારે ઘર આંગણે તું

દોડે ધમાલો કરી, ધીમું ચાલે;

ને હાસ્યથી ખંજન થાય ગાલે

જોઉં અરે શૈશવ મારું છે તું!

તારા રૂપાળા કરથી તું મારું

ચિબૂક કેવું પસવારે વ્હાલે,

ને અંગૂલિથી કદી નાક ઝાલે,

મારુંય હૈયું બનતું સુંવાળું!

તને પરાયું ધન હું ન માનું

તું લૂણ છે આ ધરતીનું જાણું.

અનાદિથી તું રહી પ્રાણપોષી

બ્રહ્માંડની તું ધરી, સૂક્ષ્મકોષી.

તું પ્રકૃતિનું જીવતું પ્રતીક

ને સંસ્કૃતિનું ધબકંત ગીત!

કેમ કવિતા વાંચવાની મજા આવી ને ? પિતા અને પુત્રી વચ્ચેના સબંધને વાચા આપતી આ સુંદર કવિતા પણ તમને જરૂર ગમશે.

ડેડી તમે કોઈ નવી વાતો સુણાવો

ડેડી તમે કોઈ નવી વાતો સુણાવો

ખોળામાં લો, બેસો મને સપના ગણાવો

બોલે તમારા હોઠ, ને બોલે છે આંખો

મસ્તી ફરીથી આંખમાં લાવી હસાવો

આ બે તમારા હાથ છે, દુનિયા અમારી

મારા તમે બે હાથમાં દુનિયા સમાવો

જોવા જરૂરી છે બધા રૂપ જિંદગીના

કાંટા અને આજે મને પુષ્પો બતાવો

માણી શકું હું જિંદગીને મારી રીતે

ધ્યેયલક્ષી ને મને મક્કમ બનાવો

લોકો કહે છે ગાય જેવી દિકરી હો

ચાલો ફરીથી એમને ખોટા ઠરાવો

ડેડી તમે લાગો મને દુનિયાથી વ્હાલા

વ્હાલપ તમારું મારા કણ્-કણ માં સમાવો

મારું તો પહેલું ઘર તમારું દિલ છે ડેડી

કાલે બીજા ઘરમાં મને ચાહે વળાવો …